15-06-2017 puerto Villamil, Isla Isabela, Galapagos

15 juni 2017 - Puerto Villamil, Ecuador

Vandaag was het tijd voor een fietstochtje, we hadden mountainbikes gehuurd (mét helm, helaas verplicht en niet echt nodig) en gingen op pad in het national park. Het eerste stuk ging langs de kust en had meerdere vertakkingen naar links en rechts voor leuke uitkijkpuntjes over meren en over strandjes, rotsformaties en een enorme lava tunnel bij zee. Vooral hier heeft David Attenburough zijn filmmateriaal vandaan. De zeeleguanen die we hier zagen waren nóg groter dan die bij ons op het strand. Het 2e stuk ging landinwaarts, de zon was inmiddels behoorlijk moordend en schaduw was hier bijna niet te vinden. Ondertussen onze ogen goed open houdend om te zoeken naar de enorme landschildpadden die hier in het wild leven. Aan het einde van de route kwamen we aan bij the wall of tears. Gebouwd door gevangenen als gruwelijke bezigheidstherapie waarbij er velen zijn gestorven. De gevangenis is er niet meer en nu dient het als een gedenkplaats. Achter de muur hoorde we ineens een tak breken, het duurde bij mij even voor het kwartje viel (wij zijn hier de enigen en er leven hier verder weinig andere dieren die dat kunnen): een landschildpad! Hij was verscholen in de bosjes. Dat klopt ook wel want het was zo midden op de dag zelfs te warm voor deze beesten. Toen we iets te dichtbij kwamen trok hij zich terug in zijn schild, wat een raar sissend geluid geeft alsof je een luchtbed leeg laat lopen, hihi oeps. Gelukkig kwam hij snel weer tevoorschijn en ging hij door met eten. Iets verder zagen we er nog een, nog groter dan de eerste en op de terugweg lag er nog een verscholen langs de weg onder een struik. Zo gek! De terugweg was makkelijk en ging lekker downhil, we hadden 2 plekken aan de kust overgeslagen (save the best for last). Daar gingen we nu heen. Op de eerste plek was het een waar vogelparadijs: honderden bluefoot boobies en pelikanen op de rotsen en in de lucht, de zwerm vogels werd steeds groter en ze doken om de paar minuten met zijn allen tegelijk recht naar beneden in het water voor vis. Terwijl de zeeleeuwen er tussendoor zwommen en de zeeleguanen en rode krabben op de rotsen lagen te chillen. Wat een bijzondere plek, en ook niemand anders om ons heen, alleen wij om te genieten. Ik besloot mijn snorkel op te zetten en ook het water in te gaan, helaas was het water erg troebel door de golven en de zeeleeuw zag ik pas toen hij op een paar centimeter afstand van mij zwom om een kijkje te nemen. Dan maar naar de baai hiernaast, die door de lavatunnel werd afgeschermd tegen de zee, hier was het water warmer en helderder en zagen we veel gekleurde visjes. Teruglopend sloegen we nog af naar een mangrovebos, prachtig helder en zoet water! Hier haalden schepen vroeger hun zoete water vandaan, de wortels filteren namelijk het zout eruit. Op onze 2e stop was een prachtig wit strand en in het water zag ik wat geks, het leek wel een zeeleeuwvin maar dan bewoog het wel erg raar, we klommen over de rotsen ernaartoe en zagen wat het was: een groep adelaarsroggen! Wauw! Ze waren echt op nog geen 2 Meter afstand van ons aan het jagen op vis en krabben.
De dag zat er op, terug naar de bewoonde wereld. We hebben na rondvragen gelukkig geld kunnen pinnen in een hostel met maar een toeslag van 10%, dus we kunnen nu 1 dag langer blijven en morgen mee op tour naar los tunneles. We brachten onze fietsen terug en aten bij de locals: tv aan, plastic stoeltjes en kip van de bbq, heerlijk en 3x zo goedkoop.

Foto’s

6 Reacties

  1. Kelly:
    16 juni 2017
    Wat leuk om bij de locals te eten! En fietsen op vakantie.... heerlijk!!
  2. Marja:
    16 juni 2017
    Hey Leonie had je dat via Meal Sharing geregeld?
  3. Ria/mam:
    16 juni 2017
    Wat een avontuur geweldig.
  4. Inge van der Merr:
    18 juni 2017
    Heerlijk geschreven leonie zo maak ik de reis ook mee.
  5. Evelyn:
    18 juni 2017
    Wat gaaf Lee, wat een wonderbaarlijke plekken zie je, daar is de natuur nog echt de baas...heel gaaf je avonturen te lezen
  6. Leonie Admiraal:
    20 juni 2017
    @Marja, ik bedoel gewoon een lokaal restaurant ipv een toeristisch restaurant