01-04-2018 Lumbini en Chitwan National Park, Nepal

We nemen de bus naar de Nepalese grens en steken deze te voet over, het regelen van een visum gaat soepeltjes en we pakken een fietsriksja naar Bhairahawa. Vanuit hier verkennen we Lumbini, de geboorteplaats van Buddha. Wat een serene rust hier terwijl we fietsen door de groene omgeving. We aanschouwen de mediterende buddhisten onder de met tibetaanse vlaggetjes versierde boom en voelen onszelf ook weer zen na de drukte van de afgelopen dagen.
We reizen door naar Chitwan National Park, het is een trage rit tussen de locals in de bus maar uiteindelijk na 8 uur bereiken we de plek en het laatste stukje met de tuktuk naar het hotel. We zien de eerste olifanten onderweg die terugkeren van hun toeristenritjes in het park.
Ons hotel kijkt uit over de rivier en het park, ik ontdek de eerste krokodil op de oever en geniet van de plek. Als we besluiten wat te gaan eten in het plaatsje begint de lucht te betrekken en barst er een heuse tropische storm los inclusief windhozen en bliksemschichten waar je bang van wordt, we rennen terug naar het hotel tussen de rijstveldjes door, pfff.
De volgende ochtend staat de zon weer strak aan de hemel en besluiten we te kijken bij het olifanten wassen in de rivier. We boeken de junglesafari voor morgen en eten een heerlijk appeltaartje terwijl op straat de paard- en wagens, brommertjes, ezeltjes en olifanten passeren.
Om 07.00 uur staan onze 2 gidsen gewapend met hun bamboestokken al klaar en we stappen de houten kano in. We volgen de rivier terwijl we de vele ijsvogeltjes, krokodillen en watervogels passeren. Na 2 uur varen vervolgen we onze safari te voet. We banen ons door metershoog olifantengras terwijl we de afdrukken en sporen zien van tijgers, neushoorns en beren. Hmm zijn die bamboestokken echt genoeg? Gelukkig zijn we ook nog goed geïnstrueerd wat te doen bij een aanval; zigzag rennen bij een doorgedraaide neushoorn en stokstijf blijven staan bij een tijger, of was het nou andersom?? Dan opeens steekt een beer het pad over, hij lijkt ons niet te zien en verdwijnt weer in het groen. We lunchen aan een klein meertje en zien een slang wegkronkelen in het water.
We lopen verder door het bos, wat me doet denken aan onze Nederlandse bossen in de herfst, maar dan bloedheet. Mijn water begint aardig op te raken en we hebben nog geen neushoorn gezien. Gelukkig verandert de omgeving terug in het gras en we zien hertjes en afdrukken. En dan is het zover, we zien een neushoorn in het water, weliswaar ver weg maar hij is er. We spreken een ander stel die vertellen er iets verderop nog meer te hebben gezien en we gaan die kant op. Algauw zien we in de verte tussen het hoge gras 2 vechtende mannetjes en opeens schiet er een dikbil op nog geen meter afstand uit het water weg het gras in. Iets verder gebaard onze gids dat we onze schoenen uit moeten trekken en een stukje water moeten oversteken, ik dacht dat hij een grapje maakte.. Gelukkig geen bloedzuigers en verderop ligt nog een mannetjes neushoorn heerlijk te badderen. Hij lijkt zich niets van ons aan te trekken maar aan de bewegingen van zijn grote oren te zien hoort hij elk minuscule geluidje dat wij maken wel degelijk.
We bereiken om 17.00 uur uiteindelijk weer veilig en wel de rand van het park met nog een neushoorn in de rivier toe. Wat een dag!